Mediaman Mauritz Briët wilde eigenlijk fotograaf worden, maar hij bleek een veel betere televisiemaker te zijn. Hij begeleidde in meer dan 25 landen de productie van tv-formats, zoals The Voice in Roemenië, Idols in Paraguay en X-Factor in Kazachstan. Zijn drukke, reizende leven is echter ook een vlucht voor de pijn in zijn hart: sinds zijn scheiding heeft hij zijn kinderen al jaren niet gezien.
Nieuwsgierig? De podcast vind je hier
Journaliste Ebru Umar, kind van Turkse ouders, staat bekend om haar scherpe columns over immigratie. Ze wordt vaak polariserend genoemd. “De media zoeken allochtone vrouwen met een mening,” zegt ze, “maar ik pas niet in het plaatje.” De moord op Theo van Gogh en haar arrestatie in Turkije hebben haar veranderd. Toch blijft ze zich uitspreken. Wat drijft haar?
Nieuwsgierig? De podcast vind je hier
José Woldring is met haar bedrijf The Media Nanny één van de meest toonaangevende PR-agenten in de internationale dance-wereld. Hoe wist een jonge vrouw uit Loppersum zo’n grote carrière voor elkaar te boksen in een door mannen gedomineerde wereld? José vertelt over vallen en opstaan, wat ‘succes’ nu eigenlijk betekent en over de kracht van het boek The Four Agreements.
Nieuwsgierig? De podcast vind je hier
Mode-styliste Lonneke Nootenboom besloot op haar 40e het roer om te gooien: na jarenlang achter de schermen te hebben gewerkt, durfde zij nu op de voorgrond te treden. Ze maakte het online platform Style My Day groot en ontwikkelde tal van mode-collecties. Haar doel? Vrouwen van alle leeftijden stimuleren hun dromen waar te maken en het beste uit zichzelf te halen, óók met een klein budget.
Nieuwsgierig? De podcast vind je hier
Naast zijn carrière als kapper en visagist is Hildo Groen ook erg succesvol als drag queen April Summer. Hij vertelt over zijn moeilijke jeugd in Den Helder, het leren omarmen van zichzelf en het vinden van zijn community. Én over zijn grote droom die werkelijkheid werd: een eigen one woman variété-show in Amsterdam. Maar voelt hij zich nog veilig?
Nieuwsgierig? De podcast vind je hier
Je haalt het meisje wel uit het dorp, maar het dorp niet uit het meisje
Jarenlang reisde ze de wereld rond voor haar werk als model, maar nu doet ze eindelijk wat ze altijd al heeft willen doen: schrijven. En moeder zijn, natuurlijk. We hebben het over Daphne Deckers (53): voordat ze in verschillende grote steden woonde, groeide ze op in het kleinste dorpje van Nederland.
Van het centrum naar het platteland
De dag dat Daphne verhuisde naar het kleinste dorp in Nederland kan ze zich nog heel goed herinneren. “We woonden eerst midden in Nijmegen, in de Van Slichtenhorststraat. Met een grote tuin en vijf minuten lopen van school had ik het echt fantastisch. En toen gebeurde het: mijn moeder haalde me op van het kerkkoor en zei dat ze een verrassing voor me had. Ja, het kerkkoor, daar zat ik toen in”, vertelt Daphne lachend.
“Opgetogen vroeg ik meteen of Sinterklaas bij ons thuis kwam, want het was december en als kind is dat precies wat je wil. Maar toen zei mijn moeder dat we gingen verhuizen naar de Ooijpolder. Daar maak je een kind van 10 jaar natuurlijk niet blij mee. Want van vijf minuten lopen, moest ik ineens een uur naar school fietsen met mijn broer. In mijn herinnering regende het echt altijd, hadden we wind tegen of waren de buren hun kippenstront aan het gieren.”
Als Daphne uit het raam keek, zag ze weilanden, koeienkonten en de kerk van Ooij. Ze dacht maar één ding: ik wil hier weg. “Zeker toen ik op de middelbare school zat. Na school wilde ik dan met vriendinnen afspreken en lekker bij iemand langs gaan om thee te drinken, maar niemand ging natuurlijk naar mij omdat het zo’n roteind fietsen was. En ook met uitgaan bijvoorbeeld: ik moest dan de laatste bus naar huis hebben, maar dat was dan al om half 1. Als tiener word je daar niet heel blij van.”
Fantastische jeugd
Maar als Daphne nu terugkijkt, had ze het toch niet zo slecht getroffen. “Toen zat ik er middenin en wist ik niet wat voor geweldige en avontuurlijke jeugd ik eigenlijk heb gehad in Persingen. Je kon overal hutten bouwen, mijn broer had een zelf-gesleutelde crossmotor en er was genoeg plek om te vissen. Zelf hadden we ook een hooizolder: nou, dat is voor een kind natuurlijk geweldig.”
“We leefden op een boerderij. Een en al rust en veel natuur. Mijn moeder had een groentetuin en mijn vader was echt Dr. Dolittle. We hadden dwerggeitjes, ganzen, kippen, hangbuikzwijnen – alle dieren aten letterlijk uit zijn hand. Zelf heb ik dat niet overgenomen. Ik heb paardrijles geprobeerd, maar ik kreeg dat paard nooit zo ver dat die ergens overheen sprong. Mijn zoon is daarin wel precies hetzelfde als mijn vader: hij heeft een klik met alle dieren. Erg mooi om die eigenschap terug te zien.”
Eerste keer vliegen
In tegenstelling tot de geur van koeienmest kon Daphne nooit wennen aan de lange fietstocht. Tot ze daar op een dag een oplossing voor zag. “Ik was vrij jong klaar met het vwo, ik was net 17. Toen ben ik gaan studeren in Utrecht, maar daar moest ik weer een eind fietsen naar college. Op een gegeven moment zag ik een oproep voor een modellenwedstrijd waarmee je een scooter kon winnen. De perfecte oplossing: met die scooter hoefde ik niet meer zo ver te fietsen!” Helaas won ze nét niet (“Ik werd tweede en won een pennenset, ik denk dat het universum mij toen al iets wilde vertellen, haha!”) maar ze wekte wel de interesse van een modellenbureau. Ze mocht aan de slag als model.
“Nu weet bijna iedereen wat modellenwerk inhoudt, maar in mijn tijd was het echt nog wel iets nieuws. Mijn ouders hadden het gevoel dat ik met het circus meeging”, lacht Daphne. Maar ze pakte de kans met beide handen aan en stopte met haar studie om de wereld over te gaan als model. “Ik was nog nooit met het vliegtuig geweest: mijn eerste keer ging ik gelijk naar Tokio. Daar leerde ik ook nog eens hoe ik met stokjes moest eten. Het was echt overweldigend.”
Cosmopolitan-artikelen vertalen
Ze woonde tijdens haar modellencarrière in Milaan, New York, Miami, Parijs en LA. Na 10 jaar was Daphne klaar voor iets nieuws: schrijven. “In mijn modellenjaren vertaalde ik artikelen die ik leuk vond uit de Duitse of Amerikaanse Cosmopolitan en die verkocht ik dan aan de Nederlandse Cosmopolitan. Vervolgens ben ik voor een aantal bladen gaan schrijven over de modewereld. Mijn eerste boek ging ook over de internationale modellenwereld. De uitgeverij had het heel tuttig Mijn leven als fotomodel genoemd, maar ik was erg trots op.”
Deckers’ eerste boek smaakte duidelijk naar meer: ze heeft inmiddels haar 24e boek gepubliceerd. Van boeken over zwanger zijn en moeder worden tot columns, romans en kinderboeken: Daphne heeft het allemaal geschreven. Tijdens corona schreef ze Uitwaaien, geluk dicht bij huis, een dubbeldik boek over alles wat ze leuk, mooi of grappig vindt aan Nederland. “Door al die negatieve berichten in de media had ik een grote behoefte aan positiviteit. Ik wilde graag benadrukken dat Nederland nog steeds een heel leuk land is om in te wonen én om vakantie in te vieren. Natuurlijk staat Nijmegen er ook in!”
Relight my fire
Positiviteit is een belangrijk thema in haar werk. “Ik schrijf graag comedy en probeer in mijn columns ook zwaardere onderwerpen op een grappige manier te bekijken.” De coronatijd vond ze niet altijd even makkelijk. Maar dan helpt disco: “Ken je het nummer Relight my fire van Dan Hartman? Ik word ontzettend blij van dat lied. ‘You gotta be strong enough to walk on through the night.’ Zulke zinnen komen heel erg binnen als je ergens mee zit en daar haal ik dan juist mijn energie uit.”
Kinderen als spiegel
Naast haar werksuccessen is Daphne moeder van Emma (24) en Alec (22) en al sinds 1999 gelukkig getrouwd met Richard Krajicek (50). “Ik geniet van alles wat ik doe, maar het meest trots ben ik op onze kinderen.” Al kan het ouderschap soms ook best confronterend zijn. “Mijn kinderen hebben mij opgevoed, ze zijn echt een wandelende spiegel. Als ik vroeg of ze hun kamer wilden opruimen, keken ze me met een vragende blik aan en vroegen of ik dan niet eerst met mijn eigen werkkamer moest beginnen. Kinderen doen niet wat je zegt, ze doen wat jij doet.”
En dan had je nog de Japanse vloekpoes. “Vroeger hadden we een spaarpot in de vorm van een Japanse poes. Vraag me niet hoe we daar aan kwamen, waarschijnlijk uit een kerstpakket. Die spaarpot is onze vloekpoes geworden. Als je dan een lelijk woord gebruikte, moest je er geld in doen. Richard en ik één euro en de kinderen tien cent. Dan pas merk je hoe vaak je eigenlijk per ongeluk vloekt, je kinderen gaan er natuurlijk nog meer op letten want van de opbrengst gingen we ijsjes eten.”
Over de Waalbrug rijden voelt als thuiskomen
Na al die jaren woont Daphne nu toch weer in een dorp en komt ze nog regelmatig terug in Nijmegen. “Mijn beste vriendinnetje waarmee ik al 40 jaar bevriend ben, woont er nog steeds. Dus voor haar kom ik er nog geregeld terug. Als ik dan over de Waalbrug rijd, voelt dat als thuiskomen. Muiderberg, het dorp waar ik nu woon, is echt mijn thuis. Maar de Ooijpolder geeft mij een heel vertrouwd gevoel. Tot op de dag van vandaag doe ik met alle liefde het raampje van mijn auto open wanneer er net koeienmest is gegierd. Het doet me denken aan thuis.”
Het nieuwste boek van Daphne Deckers, De zorgen zijn voor morgen (Uitgeverij Podium) is een bundeling van 75 van haar favoriete columns. Haar podcast Daphne op Donderdag, waarin ze in gesprek gaat met interessante persoonlijkheden die een verandering in hun leven hebben doorgemaakt, is te beluisteren via Spotify, Apple Music en haar website ww.daphnedeckers.nl
Stella Bergsma is schrijver, dichter, opiniemaker en zangeres, maar volgens Johan Derksen vooral “het meest irritante wijf van Nederland.” Stella vertelt over de ingewikkelde relatie met haar vader, haar strijd om vrouwen méér ruimte te laten innemen en haar speelse kant: als Meno Paus gaat ze mannelijk onbenul te lijf.
Nieuwsgierig? De podcast vind je hier
Vandaag, op mijn verjaardag, start de nieuwe serie van Daphne op Donderdag. Mijn eerste gast is één van de meest succesvolle schrijvers van Nederland: Simone van der Vlugt. Simone is één van de meest succesvolle auteurs van Nederland. Ze vertelt over haar ontwikkeling als schrijver, hoe ze gepest worden op de werkvloer wist om te zetten in een bestseller en over haar liefde voor research en historische romans. En waarom zijn juist vrouwen zulke succesvolle thrillerschrijvers?
Nieuwsgierig? De podcast vind je hier
May-Britt Mobach is een all-round mediavrouw die als eerste eindredacteur van RTL Boulevard aan de wieg van het programma heeft gestaan. Ze vertelt over haar overstap naar de bladenwereld waar ze o.a. hoofdredacteur werd van Marie-Claire, om vervolgens als één van de allereersten een online lifestyleplatform te beginnen: Amayzine.com. Over pionieren, lef hebben en vrouwen aan de top.
Nieuwsgierig? De podcast vind je hier
Er staat weer een nieuwe aflevering van mijn podcast Daphne op Donderdag online. Vandaag ga ik in gesprek met multitalent Oren Schrijver: acteur, musicalartiest, presentator, zanger en oprichter van Performer Agency. Zodra je hem hoort praten, weet je: die stem ken ik! Is het niet van radio- en tv-commercials, dan wel als de stem van Hans uit Frozen. Oren vertelt over zijn eigen opkomst als acteur, maar ook hoe hij zich realiseerde dat het begeleiden van talent zijn échte passie is. Over leren van mislukkingen en waarom een intimiteitscoach op de filmset een grote vooruitgang is.
Nieuwsgierig? De podcast vind je hier
