Ik sta deze maand op en in Talkies
Daphne Deckers (56) heeft het allemaal: een lieve man, twee leuke kinderen, een fijn huis en een succesvolle carrière. Van modellenwerk en een jarenlange televisieloopbaan tot meerdere bestsellers en boekverfilmingen – zoals de nieuwe film Dubbel Zes, die in april in première gaat. Nu ze de vijftig is gepasseerd, richt ze zich meer op positive aging, waarover ze recent het boek De kracht van ouder worden schreef. Volgens Deckers zouden we ons moeten focussen op wat er méér wordt naarmate we ouder worden, in plaats van wat minder. ‘Ja, ik ben niet meer vruchtbaar, maar who cares? Zodra je in de overgang komt, word je weggezet als een lege eierdoos, maar die periode is – los van de vele klachten die eindelijk begrepen en besproken worden – ook juist een tijd van hernieuwde kracht.’ Living your best life draait volgens haar om vernieuwing en verdieping, én het hebben van een hoge frustratiedrempel. ‘Het leven gooit van alles op je pad. We krijgen allemaal verdriet en teleurstellingen te verwerken. Weten dat je dit aankan geeft veerkracht.’
Wat betekent living your best life voor jou?
‘Op dit punt in mijn leven betekent het dat ik graag één moment terug zou willen naar de Daphne van zestien jaar, zodat ik tegen haar kon zeggen: “Alles komt goed. Het zal niet altijd makkelijk zijn, maar waar je van droomt, zul je waarmaken.” I am living my best life! Ik weet nog goed dat ik vroeger op school met mijn buurmeisje aan het fantaseren was over later: wat wordt ons werk, met wie gaan we trouwen en hoeveel kinderen gaan we krijgen? Daar dacht ik recent aan, want vandaag de dag weet ik dit allemaal. Ik vind mijn man Richard nog steeds erg leuk, ben ontzettend blij met mijn kinderen Emma en Alec en heb een mooie carrière op poten gekregen. Vroeger droomde ik ervan om een boek te schrijven, en ondertussen ben ik meer dan twintig stuks verder, en zijn er zelfs twee verfilmd. Soms kan ik het amper geloven. Wie had er bijvoorbeeld gedacht dat ik nog eens in een James Bondfilm zou gaan spelen? Ik heb veel mazzel gehad en er is mij veel gegund, maar een belangrijk onderdeel van living your best life is voor mij wel: bezig blijven. Niet achterover leunen, maar nieuwe dingen doen. Dit realiseerde ik me vooral toen de kinderen uit huis gingen. Zij gingen hun leven opbouwen, en ik bleef achter, op de drempel van een leeg huis. Als je jong bent, maak je veel dingen voor de eerste keer mee: je eerste liefde, baan, huis, baby. Je rijgt al deze eerste keren aan elkaar. Op een gegeven moment wordt dat wat minder. Maar op de drempel van dat “lege” huis realiseerde ik me: ik blijf helemaal niet achter, ik moet zélf nieuwe dingen gaan doen! Ik ben toen een nieuw kinderboek gaan schrijven, Vrienden Maken, en tot mijn verrassing werd dat boek in veel landen vertaald, van China tot Amerika. Dat ik dat nog mag meemaken op mijn leeftijd, haha, had ik nooit verwacht. In mijn boek De kracht van ouder worden vertel ik een anekdote over mijn moeder. Voor haar 75ste verjaardag wilde ze graag een scooter, iets wat helaas niet meer kon vanwege haar leeftijd. Deze droom had ze schijnbaar al sinds 1953, toen ze de film Roman Holiday had gezien, waarin Audrey Hepburn op een Vespa door Rome rijdt. Ze vertelde me dat er altijd iets tussen was gekomen: een nieuwe cv-ketel, reparaties aan de auto, en ga zo maar door. Het was een wijze les voor mij: wacht niet te lang met wat je graag wilt doen, want straks is het te laat. Dóe het, want jouw dromen mogen er ook zijn. Dat is voor mij wel de essentie van je beste leven leiden.’
Leven in het nu dus.
‘Ja, maar daarnaast is het ook heel belangrijk om goed na te denken over later. Zeker als vrouw. Ik ben op een leeftijd dat vriendinnen of vrouwen die ik ken gaan scheiden, en dat is niet makkelijk, zeker financieel niet. In Nederland zijn veel vrouwen niet financieel zelfstandig. Vrouwen gaan massaal in deeltijd werken omdat ze hun kind niet vijf dagen per week naar de crèche willen sturen, zoals dat in Frankrijk bijvoorbeeld wel het geval is. Daardoor krijgt de carrière en het salaris van die vrouwen echter wel een knik. Ik kan me goed voorstellen dat veel jonge vrouwen tegenwoordig zeggen: “Ik wil heel graag kinderen, maar dan zoals een vader die krijgt.” De huishoudelijke taken zijn in Nederland bij lange na niet 50/50 verdeeld, ook niet als beide ouders fulltime werken. Vrouwen doen véél meer, en dat is een recept voor een burn-out. Daar moet iets aan veranderen, want living your best life geldt toch ook voor vrouwen? Onuitstaanbaar vind ik de uitspraak: “Haar salaris is net zo hoog als de kosten van de kinderopvang, dus dan kan ze net zo goed stoppen met werken.” Nee-hee, de kinderopvang wordt uit beíde salarissen betaald. En daarbij: je haalt zoveel meer uit je werk dan alleen het salaris. En waarom gaat papa niet ’n dag minder werken? Dat zou veel normaler moeten zijn. Denk goed na over wat er kan gebeuren als je gaat scheiden, want meer dan de helft van de huwelijken strandt. Zorg ervoor dat je financieel zelfvoorzienend blijft, want dat geeft je vrijheid en zekerheid, ongeacht wat er in je leven gebeurt.’
Wat is voor jou het belangrijkste ingrediënt voor een gelukkig en succesvol leven?
‘Een hoge frustratiedrempel, want het leven gooit van alles op je pad. Mensen worden ziek, krijgen ongelukken, dingen mislukken en partners gaan vreemd. Er komen veel uitdagingen op je af waarmee je moet dealen. Onlangs volgde ik een zangworkshop van Trijntje Oosterhuis, omdat ik haar voor mijn podcast ging interviewen. We waren met twaalf mensen en het voelde als een mini-familieopstelling. Trijntje liet ons een prachtig lied zingen: Ken Je Mij, geschreven door haar vader. Daarna moest je vertellen waarom dit lied jou raakte, en het dan nog een keer zingen. Iedereen was in tranen, want iedereen heeft verdriet. Kortom: we krijgen allemaal een klap van het leven. Er gaat shit over je heen komen, je gaat verdriet ervaren, je zult in de steek gelaten worden, en er gaan dingen gebeuren waarvan je hoopt dat ze niet gebeuren. Dus het komt aan op veerkracht. Hoe vaak je ook valt, het gaat erom dat je altijd weer opstaat en de lichtpuntjes blijft zien. Vrienden spelen daar een cruciale rol in. Een sterk sociaal vangnet is heel fijn om te hebben. Maar wees ook niet bang om mensen uit je leven te kiepen. Soms groei je uit elkaar, en dat is oké. Ik zeg altijd: je hebt zuigtabletten en bruistabletten. Zuigtabletten trekken alle energie uit je, terwijl je van bruistabletten juist energie krijgt. Wees je hiervan bewust en verzamel bruistabletten in je leven. Want waarom zou je omgaan met mensen die energie kosten?’
Wanneer ben jij het gelukkigst?
‘Als ik mijn dochter in een film zie spelen en mijn zoon een belangrijke tenniswedstrijd speelt, loopt mijn hart over. Als zij hun dromen kunnen waarmaken en gelukkig zijn, ben ik dat ook. Daarnaast kan ik ook heel gelukkig zijn als ik met Richard thuis op de bank zit. Laatst keken we samen naar de Disney-film Moana met een zak doppinda’s op schoot, en ik dacht: nu ben ik zó happy. En op nog veel meer verschillende momenten, bijvoorbeeld als ik hem zie speechen tijdens het ABN AMRO-toernooi, als ik na jaren van schrijven plots de laatste punt van een nieuw boek zet, als ik op de première van mijn boekverfilming sta, of als ik bij mijn moeder ben en we haar legendarische tomatensoep en Limburgs zoervleisj (zuurvlees) eten en een pot Yahtzee spelen. Op dit soort momenten voel ik me intens gelukkig.’
Welke periode in je leven vind je tot nu toe het leukst?
‘Een deel in mij zegt nu: the best is yet to come. Ik zou bijvoorbeeld graag oma willen worden, al zeg ik wel vaak tegen mijn kinderen: nu nog niet! Wacht er nog even mee en doe eerst maar eens je eigen ding. Maar ik hou van kleine kinderen, ze zijn zo grappig. Die periode vond ik ook érg leuk. Ik herinner me nog goed dat Emma, toen 7, en Alec, toen 5, op een dag naar me toe kwamen. Een nieuwe Harry Potter-film was uit en deze is bedoeld voor kinderen van twaalf jaar en ouder, maar heel eigenwijs zeiden ze tegen mij: “Samen zijn wij twaalf, dus mogen we deze film kijken?” Ja, dan ben ik om, haha. De puberteit vond ik daarentegen vreselijk. Ik dacht echt dat ze ontvoerd waren door aliens en dat ik ineens twee andere kinderen had gekregen. Opeens waren ze zo tegendraads, afstandelijk en op zoek naar hun eigen identiteit. Ik was hier totaal niet op voorbereid; ik heb denk ik alles wel verkeerd gedaan. Ik had de touwtjes wat meer moeten laten vieren. Gelukkig hebben ze nu weer hetzelfde karakter als vroeger.’
Is dat dan ook gelijk de minst leuke periode uit je leven?
‘Nee, want ik heb ook een eerste huwelijk gehad, en dat was echt afschuwelijk. Ik ben een jaar getrouwd geweest en dacht toentertijd: als ik straks gescheiden ben, ga ik geen dag meer ongelukkig zijn in dit leven. Dat is best wel goed gelukt. De puberteit van mijn kinderen was hierbij een kinderspel.’
Wie heeft de grootste invloed op je leven gehad?
‘Dat is Richard, hij heeft mijn leven compleet veranderd. Een nieuwe relatie, laat staan kinderen? Daar had ik na dat eerste, dramatische huwelijk totaal geen behoefte aan, totdat ik hem tegenkwam. Richard is zo lief en zo stabiel, met hem durfde ik dit avontuur wel aan. Hij is altijd bezig met wat hij voor anderen kan betekenen. Hij heeft zijn eigen droom kunnen waarmaken, en wil anderen graag helpen hetzelfde te bereiken. Hij zegt altijd: “Als je niet kunt delen, kun je ook niet vermenigvuldigen.” Met de Richard Krajicek Foundation realiseert hij begeleide sportvelden in aandachtswijken, en dat is zo’n enorm succes. Hij zet andere mensen in hun kracht, en dat bewonder ik enorm.’
Vorig jaar bracht je het boek De kracht van ouder worden uit. Waarom is het volgens jou tijd om het maatschappelijke beeld van de ouder wordende vrouw bij te stellen?
‘Vaak gaat het bij een ouder wordende vrouw over wat er minder wordt, maar ik wilde juist een positief boek schrijven over wat er méér wordt wanneer je ouder wordt. Ja, ik ben niet meer vruchtbaar, maar who cares? Zodra je in de overgang belandt, word je weggezet als een lege eierdoos, maar die periode is – los van het feit dat er veel klachten bij komen kijken die eindelijk begrepen en besproken worden – ook juist een tijd van hernieuwde kracht. Zijn je kinderen het huis uit? Hoef je niet meer 24/7 voor ze te zorgen? Stop de energie die je nu over hebt in jezelf! Wil je een bedrijf beginnen op je vijftigste? Doen! Uit onderzoek blijkt dat de kans van slagen vele malen groter is als je dit op deze leeftijd doet, want je weet beter wie je bent, wat je kunt en wat je wilt. En ja, je hebt natuurlijk ook minder tijd dan iemand van dertig, dus je móét ook wel. Ik geef lezingen over dit onderwerp en wat ik merk dat erg aanslaat, is wanneer ik tegen vrouwen zeg: geef jezelf toestemming. Veel vrouwen hebben het gevoel dat eerst iedereen aan de beurt moet zijn geweest voordat hun eigen dromen in beeld mogen komen. Dat ze alleen ‘gezien’ worden wanneer ze ten dienste staan van anderen. En dat ze bescheiden moeten blijven en “waardig” ouder moeten worden – ik heb zo’n hekel aan die term. Waarom hoeven mánnen nooit waardig ouder te worden? Ik ben helemaal klaar met al die gedragsregels voor vrouwen. Geef jezelf toestemming om te dragen wat je wilt, om alleen op reis te gaan of van baan te veranderen. Ga! Blijf doen waar jouw vlammetje van aangaat. Er is zo veel mogelijk; het leven stopt niet als je de vijftig bent gepasseerd. Ik was laatst bij een event waar Hedy D’Ancona (87!) een speech gaf. Ze klom zó met haar hippe gympjes op het podium en stak uit het blote hoofd een vlammend betoog af over de actuele stand van de vrouwenrechten. Wauw. Gepassioneerd blijven, geïnteresseerd blijven, mee blijven helpen het verschil te maken. Alles kan nog.
We moeten veel meer gaan denken in mogelijkheden.’
Wat zijn jouw pro’s en con’s van het ouder worden?
‘Wat ik echt niet leuk vind, is de toestand van mijn huid. Het wordt allemaal wat slapper; ik heb een soort balzak onder mijn elleboog hangen. Maar daar komt ook gelijk het leuke van ouder worden om de hoek kijken: het interesseert je minder. Gezond zijn is zoveel belangrijker dan strak in je vel zitten. Ik krijg tegenwoordig weleens de opmerking: “Wat zie je er goed uit voor je leeftijd.” Ik zeg dan altijd: ik zie er goed uit dóór mijn leeftijd. Hoe jij over ouder worden dénkt, heeft een enorme invloed op hoe je ouder wórdt. Denk niet te veel na over het strammer en stijver worden, want dan maak je het alleen maar een groter ding.’
Laat je de natuur volledig zijn gang gaan of help je deze zo nu en dan?
‘Die help ik zeker. Ik heb een diepe fronsrimpel, dus die onderhoud ik zo’n twee keer per jaar met botox, net zoals de rimpeltjes naast mijn ogen. Ik houd wel van weinig, want een gezicht moet wel kunnen bewegen. Fillers doe ik heel af en toe en daarnaast heb ik twee keer een CO2-laserbehandeling ondergaan. Geen pretje, maar het geeft wel een mooi huidresultaat. Dus ja, ik help de boel een beetje, zolang mijn gezicht maar wel mijn gezicht blijft.’
De kracht van ouder worden in één zin?
‘Het jakkeren naar een geslaagd leven verandert in een verlangen naar een gelaagd leven. Een geslaagd leven nastreven is belangrijk, want dit geeft je drive, maar nu ik ouder word, merk ik dat ik behoefte heb aan meer verdieping. Ik hecht minder – tot geen – waarde aan spullen en ben veel liever aan het yahtzeeën met mijn moeder en pinda’s aan het eten op de bank met Richard. Ook merk ik dat ik meer wil doen. Ik ben lange tijd ambassadeur geweest voor het Emma Kinderziekenhuis. Onze zoon was 1 jaar toen hij ernstig ziek werd en te maken kreeg met de ziekte van Kawasaki. Hij kwam hier in het ziekenhuis terecht, en zodoende ben ik ambassadeur van het Emma geworden. Maar nu ik de vijftig gepasseerd ben en de kinderen in het ziekenhuis begrijpelijkerwijs liever YouTubers voorbij zien komen, ben ik daar een beetje uit gefaseerd. Vandaag de dag zet ik me in voor de stichting Hart voor Vrouwen, van cardiologe Angela Maas. Zij pleit voor meer onderzoek naar medische zaken bij vrouwen, omdat het vrouwenhart anders is dan het mannenhart. Ik heb haar geïnterviewd voor mijn podcast en was echt blown away, dus ik zet me hier heel graag voor in.’
Je zegt eerder: ik heb een mooie carrière op poten gezet. Kort samengevat: bestsellerauteur, columnist, presentator, model, actrice. Wat kun jij niet?
‘Rekenen. Ik heb dyscalculie en kan zelfs mijn eigen telefoonnummer met de grootste moeite onthouden. Ik denk dat in mijn hersenen het taalcentrum het rekencentrum heeft overwoekerd, haha. Toen ik op de middelbare school zat, was dyslexie een redelijk bekend begrip, en daar was dan ook aandacht voor. Maar dyscalculie? Dat bestond toen nog niet. Pas jaren later, toen ik klaar was met studeren, las ik er een artikel over. Toen brak er iets bij mij open. Ik heb zó hard gehuild, want alles viel op zijn plek: dit is gewoon wat ik heb. Door mijn dyscalculie heb ik de nodige gênante situaties in mijn leven meegemaakt, bijvoorbeeld wanneer iemand mijn telefoonnummer vraagt. Ik krijg daar altijd een error van en zeg dan vaak: ik heb net een nieuw nummer, dus ik weet het even niet. Vroeger draaide ik ook bardienst op de hockeyclub van onze kinderen, waar het aankomt op hoofdrekenen. Ik deed daar altijd maar wat, en maakte een schatting van het bedrag. De meeste mensen betaalden het gewoon, tenzij ik er duidelijk naast zat. Dan zei ik dat ik in de war was met de vorige bestelling. Op een gegeven moment ben ik het maar gewoon gaan zeggen: ik kan niet rekenen. Dat voelde zo bevrijdend.’
Wie bel je als het even niet zo lekker gaat?
‘Mijn beste vriendin Nicole. Ik leerde haar kennen toen ik vroeger verkering had met een jongen uit een dorp verderop, en zij ging met zijn beste vriend. Inmiddels zijn we al veertig jaar dikke vriendinnen. We zijn nooit uitgepraat. Als we elkaar net een hele middag hebben gezien, hangen we op de terugweg in de auto nog steeds uren met elkaar aan de telefoon.’
Vanaf 3 april in de bioscoop: Dubbel Zes. Jouw tweede boekverfilming. Spannend?
‘Héél spannend, vooral omdat ik het script niet heb gelezen. Het is geen letterlijke verfilming van het boek, maar gebaseerd op het verhaal, dus ik moet mijn eigen beeld een beetje loslaten. Ik weet bijvoorbeeld al dat ze het einde iets hebben aangepast. Abbey Hoes en Jim Bakkum vertolken de hoofdrollen, en ik heb zelf ook een kleine cameo. Binnenkort is de eerste viewing, en ik kijk er echt enorm naar uit. Ik ben zó benieuwd!’
Onder de noemer nooit te oud om te leren; wat zou je graag nog willen leren?
‘Ik ben niet zo’n goede danser, dus een tijd geleden dacht ik: laat ik eens wat lessen volgen. Zodoende ging ik aan de slag met streetdance. Ik heb dit altijd zo cool gevonden, met dat shuffelen en zo. Een half jaar lang heb ik lessen gevolgd, tot Richard en de kinderen kwamen kijken. Ze hebben zo hard gelachen dat ze bijna op de grond lagen. Ik ben er toen mee gestopt. Ik mag dit niet meer vertellen van mijn gezin want ze schamen zich er nu voor, haha! Misschien geef ik het binnenkort een herkansing, want ik had er wel veel plezier in. Net zoals zingen. Ik heb een paar zanglessen gevolgd voor mijn deelname aan The Masked Singer, en hoewel Gerard Joling heel hard riep: “Dit is geen zangeres!”, lijkt het me leuk om binnenkort weer een paar van deze lessen te volgen. Ik ga het gewoon doen.’
Fotograaf: Otto van den Toorn (c) Talkies
