Er gaat zelden een dag voorbij zonder dat iemand me aanspreekt op mijn columns. In het vliegtuig is er zelfs eens een piloot uit de cockpit gekomen om te zeggen dat-ie ze zo graag leest! Dan denk je: hartstikke leuk joh, maar stuurt er nu ook nog iemand? Inmiddels schrijf ik alweer bijna 25 jaar een wekelijkse column, en soms vind ik het moeilijk te geloven dat het alweer zó lang is. Ik heb in de loop der jaren columns geschreven voor Dagblad De Limburger, voor Flair, Viva, Veronica Magazine en de laatste 15 jaar voor VROUW, de glossy weekendbijlage van De Telegraaf.

Het feit dat ik columns schrijf is onlosmakelijk verbonden geraakt met mijn identiteit. Het speelt altijd in mijn achterhoofd, bij alles wat ik zie, hoor, lees of meemaak: is dit iets voor een column? Zit hier een verhaal in? Is het grappig, belangrijk, geeft het stof tot nadenken? Mijn kinderen zijn opgegroeid met “maandag columndag”: rain or shine, iedere vakantie, ziek of niet – die column moest er komen. Ik vind het nog steeds ongelooflijk leuk om te doen, al zijn de terugkerende thema’s na al die jaren best wel eens lastig: wéér Valentijnsdag, Sinterklaas en Kerstmis. Maar de kunst is juist om er steeds een nieuwe, grappige draai aan te geven, en ik hoop dat ik dat nóg eens 25 jaar mag blijven doen.

Veel van mijn columns zijn gebundeld!