Interview in Nouveau over vierkante konten, suikerhartjes en cardio
Waar word je gelukkig van? Ik houd van buiten zijn als het koud is: ik vind het lekker om me aan te kleden met zo’n beetje alles wat ik heb, plus een muts, een sjaal en handschoenen. Een winterwandeling geeft een koud neusje en rode wangen, en een heerlijk tintelfris gevoel. Ik kan genieten van de geur van houtkachels in de koude avondlucht, van fietsen met een stormwind in mijn rug, van het kijken naar vogeltjes die blij zijn met een voederbol. Ook een avondwandeling vind ik fijn. In heldere winternachten word je regelmatig getrakteerd op een sterrenhemel. De vele ‘lichtjes in het donker’ hebben me in het coronajaar hoop en troost gegeven: zo’n eindeloze hemel geeft op de een of andere manier een positief perspectief. Na zo’n avondwandeling kom ik met hernieuwde energie thuis. Dan kan ik me al verheugen op een koffie verkeerd met een dikke laag schuim, het knappen en sissen van de open haard. Dikke sokken aan, en dan met een boek onderuit op de bank. Heerlijk!
Wanneer voel je je fit&happy? Als ik spierpijn heb. Op de een of andere manier geeft me dat een fijn en bevredigend gevoel; dan weet ik dat ik goed getraind heb. Ik heb al een zittend beroep en door de lockdowns heb ik ook nog eens veel meer stilgezeten dan normaal. Thuis Lego’en is hartstikke leuk en gezellig, maar ik heb er wel een vierkante kont van gekregen. Ik ben in 2020 vijf kilo aangekomen en kreeg de knopen van mijn broeken niet meer dicht. Het hele jaar las ik: maak je niet druk over coronakilo’s, er zijn belangrijkere dingen in het leven, en toen dacht ik: dat is helemaal waar, en ik loop toch al de hele corona in makkelijke thuiskleren. Maar aan het begin van 2021 kreeg ik sterk de behoefte om me weer eens leuk aan te kleden en weer ‘gewoon’ in mijn kleren te passen: het oude normaal. Ik heb het gevoel dat ik uit een winterslaap ben gekomen: al dat huismussen en stilzitten was een tijdlang best knus, maar nu wil ik eigenlijk alleen nog maar losbreken. Ik ben meer cardio en meer krachttraining gaan doen, en wow – wat geeft dat toch een stoot aan positieve energie!
Hoe ga je met je lichaam om? Op zich leef ik heel gezond: ik rook niet en ik drink niet, en ik doe geen drugs. I’m high on life, zeg ik altijd. Maar ik houd iets teveel van suiker: ik snoep graag en veel. In 2020 heb ik dat een béétje uit de hand laten lopen, want bij het kijken naar al die teurnisprogramma’s zoals Op1 waarbij het iedere dag over doden, besmettingen en ic-bedden ging, was voor mij de verleiding groot om hele zakken drop, suikerhartjes, Maltesers en andere troep naar binnen te duwen. Maar inmiddels heb ik een suikervrije week gedaan (zo, wat krijg je dáár een detox-hoofdpijn van) en nu ga ik beginnen aan een tiendaagse Vegan Switch. Marianne Timmer heeft me daartoe overgehaald – zij kan heel overtuigend zijn, haha! Onze dochter Emma is vegetariër, en doordat zij al een jaar thuis woont (normaliter woont ze in LA; ze gaat binnenkort weer die kant op) heb ik meer vegavlees en -recepten dan ooit tevoren. Erg lekker allemaal.
Wat betekent gezondheid voor jou? Dat alles werkt. En dat je daar heel dankbaar voor moet zijn. Wonderlijk eigenlijk, hoe je er altijd maar vanuit gaat dat je lichaam het gewoon doet, terwijl we nu toch wel geleerd zouden moeten hebben dat het leven zomaar anders kan zijn. In de winter van 2020 gebeurde er van alles: ik lag opeens de operatietafel met een acute blindendarmontsteking, mijn zoon Alec scheurde tijdens een tenniswedstrijd zo lelijk zijn enkelbanden dat hij geopereerd moest worden, en prompt bleef Richard met golfen in de modder steken en brak zijn enkel. Dus ik had twee gipsen poten in huis, en drie littekens op mijn buik van een compleet onverwachte operatie. Je gezondheid, en het gegeven dat je vrijuit kunt bewegen, is iets dat je moet koesteren.
Wat doe je om fit te blijven? Twee keer per week staat mijn personal trainer Susanne voor de deur: rain or shine, we werken altijd het programma af dat ze voor ogen had. Tijdens de coronadagen deden we de meeste trainingen buiten: dat kan prima met een beetje creativiteit, en je krijgt ook meteen een hap zuurstof binnen. Daarnaast probeer ik zeker drie keer in de week op de crosstrainer te staan; daar hangt een tv boven, dus ik kijk alles wat los en vast zit. Tijdens de lockdown was ik “stationair toerist”: dan keek ik op de crosstrainer GoPro-filmpjes van toeristen en bezocht ik op die manier allerlei plekken op de wereld. En ik probeer ’s ochtends en ’s avonds 100 buikspieroefeningen te doen; dat zijn 5 setjes van 20, kleine moeite, groot plezier. Krachttraining is goed voor de spiertonus, maar calorieën verbranden doe je met cardio. En dat moet ik dit jaar echt weer aanzwengelen. Er komen niet alleen gelukshormonen vrij, maar nu ik 52 ben is het ook belangrijk om de zaak in beweging te houden.
Heb je guilty pleasures? Ja, snoozen. Als een volbloed avondmens ben ik ’s ochtends niet uit mijn bed te trékken. Richard springt uit bed als een broodrooster: pinggg, en hij zit rechtop. Ik ben meer een heteluchtoven die je langzaam moet voorverwarmen. Ik blijf maar op die snooze-knop drukken. Want ik lig zo lekker en het is zo heerlijk knus en warm. Ik heb zelfs een column geschreven over alle redenen waarom je níet moet snoozen: je wordt er uiteindelijk vermoeider van dan wanneer je meteen uit bed springt. Maar ondanks dat ik dat weet, lukt het me zelden. Ik wikkel me liever nog eens stevig in mijn dekbed en doezel nog even door.
